Η Μάχη της Βέργας - 22 Ιουνίου 1826

...ο Ιμπραήμ στέλνει με πολλήν αναίδειαν, χαιρέκακην έπαρση και άμετρη κομπορρημοσύνη τελεσίγραφο: Να παραδοθή αμαχητί, άλλως θα την περάση όλη από το σπαθί του και δεν θ' αφήση «μήτε ίχνος οσπιτίου...» Και ο Γεωργάκης Μαυρομιχάλης. που κρατά το ξερότειχο της Βέργας, στο ιταμό αυτό τελεσίγραφο, απαντά σαν άλλος Λεωνίδας: «...Σε περιμένομε με όσας διαθέτεις δυνάμεις... Οι κάτοικοι της Μάνης γράφομε και σε περιμένομε...» ΓΕΩΡΓΑΚΗΣ ΜΑΥΡΟΜΙΧΑΛΗΣ - Αρχηγός Σπαρτιατών

Ο Ιμπραήμ φρενιάζει από τη λύσσα του και το πρωί της 22ας Ιουνίου του 1826 αρχίζει ο τιτάνιος, ο υπέρτατος αγώνας των Μανιατών για να σώσουν τα ιερά τους χώματα. Χρησιμοποιεί 15.000 περίπου δυνάμεις από στεριά και θάλασσα. Βομβαρδίζει με το στόλο του τις θέσεις των αμυνομένων και εξαπολύει κατά κύματα τα γιουρούσια 8.000 πεζών και ιππέων κατά των 2.400 περίπου κυρίως Μανιατών. Η μάχη κρατά όλη την ημέρα. Ο Ιμπραήμ ρίχνει όλο και πιο ξεκούραστα σώματα στον αγώνα, αλλά τα ατσάλινα στήθη των υπερασπιστών πυργώνουν το ξερότειχο αυτό μετερίζι και υψώνουν μεσούρανα την τιμή. την ανδρεία και την δόξα της Μάνης. Η Μάνη εξαϋλώνεται, τρανεύει και εξυψώνεται ακόμα περισσότερο και μεγιστοποιεί στο έπακρον την περιλάλητη φήμη, την απαράμιλλη πολεμική της Αρετή και φωτοστέφανη Δόξα της. Γιατί η Μάνη ολόμονη σαν άλλος Διγενής Ακρίτας, κονταροχτυπήθηκε ανελέητα. Πάλεψε υπέρ των δυνάμεών της και νίκησε τον αήττητον. Κατετρόπωσε στο απονενοημένο αυτό πάλεμα τον Χάροντα και μέσα στην γενική απογοήτευση και θολή εθνική απελπισία, εθαυματούργησε.

Οκτώ με Δέκα γιουρούσια την ημέρα, με αμέτρητη καβαλαρία και πολλά κανόνια από στεριά και θάλασσα, έκανε ο Ιμπραήμ το τριήμερο 22, 23 και 24 Ιουνίου, μα η Βέργα δε λύγισε και δεν πατήθηκε. Γιατί πίσω από αυτό το ξερότειχο είχαν στήσει ταμπούρι άπαρτο με τα ατσάλινα στήθη τους οι αρειμάνιοι Μανιάτες, που το υπεράσπιζαν και το διαφέντευαν σαν αληθινοί απόγονοι των αρχαίων Σπαρτιατών, «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι».

O Αρχιμανδρίτης Αμβρόσιος Φρατζής κλείνει την αναφορά του στις μάχες του Διρού και της Βέργας, λέγοντας, (τόμος Β'. σελ. 449): «.../Επιστρέψας δε ο Ιμπραήμ εις τα Μεσσηνιακά φρούρια μετά πολλής καταισχύνης εκινδύνευσε να καταστή φρενήρης. Οι δε περί αυτόν τον επαρηγόρουν υπισχνούμενοι ότι εις άλλην εκστρατείαν θέλουν καταστρέψει ολοσχερώς τους Μανιάτας και την Μάνην...» Πηγή: www.mani.org.gr